Akhisar Mutlu Sonlu Masöz

Babaannenin nerede olduğunu zaten biliyoruz. Ran’la uğraşmak, boşa süre kaybından başka bir şey olmaz.” “Ya onu da yanımızda gdolayır ve bir takas teklif edersek?” diye önerdi Scarlet, Wolf’un çantayı toparlamasını izlerken. Wolf güldü. “Takas mı? Bir omega için mi?” Ran’a doğru işaret etti. “Onun hiçbir değeri yok.” Yüzeyin altında Akhisar Mutlu Sonlu Masöz hâlâ öfkeli olduğu belli olsa bile, Scarlet en azından o geçici çılgınlık pırıltısının Wolf’un gözlerinden silinmiş olmasına memnundu. “Geri döndüğünde,” dedi Scarlet, “benimle beraber bulunduğunu onlara söyleyecektir.” “Bunun bir önemi yok.” Çantayı omzuna  atan Wolf, kardeşine son bir küçümser bakış fırlattı. “Oraya ondan önce bizler varırız.”

battaniye olmuş, hilal şeklindeki ayın sönük ışığı ile aralarında gölgeden bir duvar oluşturuyordu. Yalnız bir tren yolu farkına denk gelmiş ve tek bir kelime bile etmeden, kuzey yönüne doğru devam etmişlerdi, izledikleri raylarla   birleşen   bir başka   çift ray gördüğünde Scarlet’ın   içi umutla  doldu; minimumından artık yeni bir trene denk gelme ihtimalleri vardı. El ekranının ışığı bir süreliğine önlerini görebilmeleri için yeterliydi aslen. Fakat Scarlet, ekranın pilinin tamamen tükenmesinden endişeleniyordu ve çok yakında durmaları gerekeceğinin farkındaydı.

Akhisar Mutlu Sonlu Masöz

Wolf iki dakikada bir arkasına göz atmaktan sonunda vazgeçmişti ve Scarlet onun, bunca zamandır takip edildiklerinden, en başından beri haberi olduğundan şüpheleniyordu. “İşte,” dedi Wolf, “bu işe yarayabilir.” Başını kaldırdı ve rayların her iki tarafındaki toprak yükseltileri arasına düşerek, üzerlerinde bir tür köprü oluşturan ağaç kütüklerine baktı. “Ne dersin?” Scarlet bel hizasındaki çalılıklar arasından onu takip etti. “Daha önceden şaka icra ettiğinı sanmıştım. Gerçekten de buradan,  hareket   hâlindeki   bir   trene   atlayabileceğini düşünüyor olamazsın?” Wolf başını sallayarak onayladı. “Bacağını kırmadan?” “Ne de başka bir yerimi.”

Wolf, Scarlet’ın şüpheli bakışlarına, hafifçeçe kibirli bir ifadeyle karşılık verdi. Scarlet omuz silkti. “Ormandan çıkalım da gerisi önemli değil.” Toprak yükseltisinin yüzeyi, Scarlet’ın başının birkaç metre ötesindeydi fakat kökleri ve çıkıntı yapmış taşları kullanarak, sorunsuz bir şekilde tırmanabildi. Aşağıdan bir tıslama sesi işitti ve başını çevirdiğinde, arkasından tırmanan  Wolf’un yüzünü acıyla buruşturduğunu gördü. Suçluluk duygusuyla nefesini tuttu. O sırada Wolf, elindeki toz toprağı silkeledi.